گپ و گفت مامانهای ۱۴۰۰

[Rose]

آره بابا کژال من اصلا نمی دونستم بچه بازی میخواد...
اصلا حوصله ی بازی و اینا ندارم....
خیلیییی سختمه شروع کنم به بازی... یعنی واققققعا از روی انجام وظیفه انجام میدم... بازی سرچ می کنم و انجام میدم...
فووووق العاده سختمه... یعنی 10 بار سر کتاب خمیازه میکشم مگه یه کتاب جالبی باشه یا مثلا تعاملی باشه...
بازی می کنم بعد توجه نمی کنه، ول می کنم میرم اصلا...
اصلا بلد نیستم داستان تعریف کنم (می بینی بعضی مامانا کلی داستان میگن برای بچه مثلا از بچگیای خودشون و اینها... من یه بارم اینکارو نکردم )
نقاشی اصلا بلد نیستم... نمی تونم باهاش نقاشی و اینها بکنم... اعصابم خرد میشه... کلا یه گل و درخت میکشم و آسمونم آبی، وسطش یه دایره زرد........ همین!!!!!!!!!! اصلا دوست ندارم
حرف هم خیلییی کم میزنم... واقعا بعد از 2 سالگی شاید بشه گفت یکم اوضاع بهتر شد و می تونم باهاش ارتباط بگیرم و یکمممم از رابطه مون لذت ببرم... باهاش حرف بزنم و اون حالت تور لیدری رو براش اجرا کنم...

بازی و صحبت فوووق العاده برای هوش بچه مفیده ولی اگه واقعا هممممش در حال حرف زدن یا بازی کرد باهاش هستی، یکم کمش کن... تا یاد بگیره که خودشم خودش رو سرگرم کنه... یه مهارت مهمیه که خلاقیت رو شکوفا می کنه...