گپ و گفت مامانهای 1401

[Seti69]

حرفای رز و اینکه مادر کمک داشته باشه رو منم درک نمیکردم تا اینکه خودم بچه دارشدم
به معنای واقعی اگه آدم کمک داشته باشه خسته نمیشه، همیشه هم جون داره با بچه سروکله بزنه ،با وجودیکه دخترمن خداروشکر نه رفلاکس نه زردی نه آلرژی هیچی نداشت ونداره ولی خب خسته م میکنه یعنی انرژی میطلبه (فکر کن خوابت و خوراکت دست خودت نیس ، با بچه ت تنظیمه، یه هفته به پریودیم که اخلاقم سگیه که بدتر…)
ولی ولی روزایی که میرم خونه مامانم شارژم کامل چون داداشم عاشق دخترمه همش بغلشه و باهاش بازی میکنه، اصلا خسته نمیشم ، دخترمم بدقلقی نمیکنه، خب دائم نمیان کمکم یا حالا چون من درخواست نکردم یا اینکه شرایط و سن مامانم اجازه نمیده ، من اگه کسی کمک داشتم به دومی هم فکر‌ میکردم.
به عینه میبینم حمایت خانواده چقدر کمک کنندس،دوستم دوقلو داره دختروپسر چنان کمک و حمایتی از روز اول خانوادش کردن ازش که فکرنکنم هیچ سختی حس کرده باشه.

اینا همش در صورتیکه منم مثه مامانای دیکه عاشق دخترمم هیج کدوم ازین موارد از عشقم بهش کم نمیکنه.


ماهور
ماهم شبیه شما بود سرگرمیامون ، خیلی خیلی ددری بودیم همش با دوستامون باغ و اینور اونور ولی همه ی اینا یه تایمی جذابه ، به نظرم ۴۰ سالگی چیزی بالاتر از اینا ارضام میکنه اونم دیدن شکوفایی بچه میتونه باشه …